وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن
بحر: مضارع مثمن اخرب

---

زان:
یار:
دلنوازم:
شکریست:
با:
شکایت:
گر:
نکته:
دان:
عشقی:
بشنو:
تو:
این:
حکایت:
بی:
مزد:
بود:
و:
منت:
هر:
خدمتی:
که:
کردم:
یا:
رب:
مباد:
کس:
را:
مخدوم:
عنایت:
رندان:
تشنه:
لب:
آبی:
نمی‌دهد:
گویی:
ولی:
شناسان:
رفتند:
از:
ولایت:
در:
زلف: گیسو، موی سر، جعد، طره، شعر
چون:
کمندش:
ای:
دل:
مپیچ:
کانجا:
سرها:
بریده:
بینی:
جرم:
جنایت:
چشمت:
به:
غمزه: اشاره با چشم و ابرو، برهم زدن مژگان از روی ناز و کرشمه // دلربای، عشوه، کرشمه، لوندی، نازکردن
ما:
خون:
خورد:
می‌پسندی:
جانا:
روا: جایز، شایسته، سزاوار // آنچه شرع عمل به آن را جایز دانسته، مباح، حلال // پررونق، رایج // رونده // برآورده، به‌دست‌آورده‌شده
نباشد:
خونریز:
حمایت:
شب:
سیاهم:
گم:
گشت:
راه:
مقصود:
گوشه‌ای:
برون:
آی:
کوکب:
هدایت:
طرف:
رفتم:
جز:
وحشتم:
نیفزود:
زنهار: بپرهیز، برحذر باش // مهلت، امان، پناه // عهد و پیمان // خدارا، کسی را به خدا سوگند دادن // حتما و موکدا
بیابان:
وین:
بی‌نهایت:
آفتاب:
خوبان:
می‌جوشد:
اندرونم:
یک:
ساعتم:
بگنجان:
سایه:
نهایت:
صورت:
کجا:
توان:
بست:
کش:
صد:
هزار:
منزل:
بیش:
است:
بدایت:
چند:
بردی:
آبم:
روی:
درت:
نتابم:
جور:
حبیب:
خوشتر:
کز:
مدعی:
رعایت:
عشقت:
رسد:
فریاد:
ار:
خود:
سان:
حافظ:
قرآن:
ز:
بر:
بخوانی:
چارده:
روایت:

---

شرح ابیات

۱-
۲-

---

حاشیه نویسی