غزل شماره ۱۰۷
حسن تو همیشه در فزون باد
رویت همه ساله لاله گون باد
اندر سر ما خیال عشقت
هر روز که باد در فزون باد
هر سرو که در چمن درآید
در خدمت قامتت نگون باد
چشمی که نه فتنه تو باشد
چون گوهر اشک غرق خون باد
چشم تو ز بهر دلربایی
در کردن سحر ذوفنون باد
هر جا که دلیست در غم تو
بی صبر و قرار و بی سکون باد
قد همه دلبران عالم
پیش الف قدت چو نون باد
هر دل که ز عشق توست خالی
از حلقه وصل تو برون باد
لعل تو که هست جان حافظ
دور از لب مردمان دون باد
وزن: مفعول مفاعلن فعولن
بحر: هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف
حسن:
تو:
همیشه:
در:
فزون:
باد:
رویت:
همه:
ساله:
لاله:
گون:
اندر:
سر:
ما:
خیال:
عشقت:
هر:
روز:
که:
سرو:
چمن:
درآید:
خدمت:
قامتت:
نگون:
چشمی:
نه:
فتنه: فساد، تباهی // شورش، آشوب، شلوغی // محنت، عذاب // آزمایش، امتحان، ابتلا // کفر، گمراهی // مجاز از، مفتون و عاشق
باشد:
چون:
گوهر:
اشک:
غرق:
خون:
چشم:
ز:
بهر:
دلربایی:
کردن:
سحر:
ذوفنون:
جا:
دلیست:
غم:
بی:
صبر:
و:
قرار:
سکون:
قد:
دلبران:
عالم:
پیش:
الف:
قدت:
چو:
نون:
دل:
عشق:
توست:
خالی:
از:
حلقه:
وصل:
برون:
لعل: سنگی قیمتی به رنگ قرمز(سرخ)، مجازاً شراب انگوری نیز معنی می‌دهد
هست:
جان:
حافظ:
دور:
لب:
مردمان:
دون:
۲-
بحر: هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف
حسن:
تو:
همیشه:
در:
فزون:
باد:
رویت:
همه:
ساله:
لاله:
گون:
اندر:
سر:
ما:
خیال:
عشقت:
هر:
روز:
که:
سرو:
چمن:
درآید:
خدمت:
قامتت:
نگون:
چشمی:
نه:
فتنه: فساد، تباهی // شورش، آشوب، شلوغی // محنت، عذاب // آزمایش، امتحان، ابتلا // کفر، گمراهی // مجاز از، مفتون و عاشق
باشد:
چون:
گوهر:
اشک:
غرق:
خون:
چشم:
ز:
بهر:
دلربایی:
کردن:
سحر:
ذوفنون:
جا:
دلیست:
غم:
بی:
صبر:
و:
قرار:
سکون:
قد:
دلبران:
عالم:
پیش:
الف:
قدت:
چو:
نون:
دل:
عشق:
توست:
خالی:
از:
حلقه:
وصل:
برون:
لعل: سنگی قیمتی به رنگ قرمز(سرخ)، مجازاً شراب انگوری نیز معنی می‌دهد
هست:
جان:
حافظ:
دور:
لب:
مردمان:
دون:
شرح ابیات
۱-۲-