وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن
بحر: مضارع مثمن اخرب

---

راهی:
بزن:
که:
آهی:
بر:
ساز:
آن:
توان:
زد:
شعری:
بخوان:
با:
او:
رطل:
گران:
آستان:
جانان: دلبری که عاشقش او را مانند جان خود دوست دارد، معشوق، محبوب
گر:
سر:
نهادن:
گلبانگ:
سربلندی:
آسمان:
قد:
خمیده:
ما:
سهلت:
نماید:
اما:
چشم:
دشمنان:
تیر:
از:
این:
کمان:
در:
خانقه:
نگنجد:
اسرار:
عشقبازی:
جام:
می:
مغانه:
هم:
مغان:
درویش: صوفی، رهرو، سالک، عارف، قلندر // مجاز از تهیدست، بینوا، فقیر // مجاز از کسی که به اندک‌مایه از مال دنیا قناعت می‌کند
را:
نباشد:
برگ:
سرای:
سلطان:
ماییم:
و:
کهنه:
دلقی:
کآتش:
اهل:
نظر:
دو:
عالم:
یک:
ببازند:
عشق:
است:
داو:
اول:
نقد:
جان:
دولت: دارایی، ثروت، مال // زمان حکومت بر یک منطقه // آنچه به گردش زمان و نوبت از یکی به دیگری برسد // گردش نیکی به سود کسی
وصالت:
خواهد:
دری:
گشودن:
سرها:
بدین:
تخیل:
شباب: جوانی
رندی:
مجموعه:
مراد: خواسته، آرزو، مقصود، منظور، آنچه که موجب کامرانی و موفقیت شود // در تصوف، پیر، پیشوا، رهبر، فطب
چون:
جمع:
شد:
معانی:
گوی: توپ، کره، گلوله // گلوله‌ای که از چوب می‌سازند و با آن چوگان، بازی می‌کنند
بیان:
رهزن:
سلامت: تندرستی // پاکی و رهایی از عیب و آفت، بی‌عیبی، بی‌گزند شدن، از عیب وآفت رهایی یافتن // در تصوف، حفظ و رعایت رسوم، مقابل ملامت
زلف: گیسو، موی سر، جعد، طره، شعر
تو:
وین:
عجب:
نیست:
راه:
زن:
باشی:
صد:
کاروان:
حافظ:
به:
حق:
قرآن:
کز:
شید:
زرق:
بازآی:
باشد:
عیشی:
جهان:

---

شرح ابیات

۱-
۲-

---

حاشیه نویسی