غزل شماره ۱۶۳
گل بی رخ یار خوش نباشد
بی باده بهار خوش نباشد
طرف چمن و طواف بستان
بی لاله عذار خوش نباشد
رقصیدن سرو و حالت گل
بی صوت هزار خوش نباشد
با یار شکرلب گل اندام
بی بوس و کنار خوش نباشد
هر نقش که دست عقل بندد
جز نقش نگار خوش نباشد
جان نقد محقر است حافظ
از بهر نثار خوش نباشد
وزن: مفعول مفاعلن فعولن
بحر: هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف
گل:
بی:
رخ: صورت، چهره، رخسار، سیما // برج قلعه // پهلوان، جنگجو // سیمرغ، عنقا
یار:
خوش:
نباشد:
باده: نوشیدنی مستی‌آور، شراب، مِی
بهار:
طرف:
چمن:
و:
طواف:
بستان:
لاله:
عذار: رخسار، صورت
رقصیدن:
سرو:
حالت:
صوت:
هزار:
با:
شکرلب:
اندام:
بوس:
کنار:
هر:
نقش:
که:
دست:
عقل:
بندد:
جز:
نگار:
جان:
نقد:
محقر:
است:
حافظ:
از:
بهر:
نثار:
۲-
بحر: هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف
گل:
بی:
رخ: صورت، چهره، رخسار، سیما // برج قلعه // پهلوان، جنگجو // سیمرغ، عنقا
یار:
خوش:
نباشد:
باده: نوشیدنی مستی‌آور، شراب، مِی
بهار:
طرف:
چمن:
و:
طواف:
بستان:
لاله:
عذار: رخسار، صورت
رقصیدن:
سرو:
حالت:
صوت:
هزار:
با:
شکرلب:
اندام:
بوس:
کنار:
هر:
نقش:
که:
دست:
عقل:
بندد:
جز:
نگار:
جان:
نقد:
محقر:
است:
حافظ:
از:
بهر:
نثار:
شرح ابیات
۱-۲-