وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن
بحر: رمل مثمن مخبون محذوف

---

هر:
که:
شد:
محرم:
دل:
در:
حرم:
یار:
بماند:
وان:
این:
کار:
ندانست:
انکار:
اگر:
از:
پرده:
برون:
من:
عیب:
مکن:
شکر:
ایزد:
نه:
پندار:
صوفیان:
واستدند:
گرو:
می:
همه:
رخت:
دلق: جبه، عبا، خرقه // پست، فرومایه
ما:
بود:
خانه:
خمار: می‌فروش، شراب‌فروش، باده‌فروش //در تصوف/ پیر کامل، مرشد واصل
محتسب:
شیخ: مرشد، پیر، سالخورده، بزرگ، رییس طایفه
و:
فسق:
خود:
یاد:
ببرد:
قصه:
ماست:
سر:
بازار:
لعل: سنگی قیمتی به رنگ قرمز(سرخ)، مجازاً شراب انگوری نیز معنی می‌دهد
کز:
آن:
دست:
بلورین:
ستدیم:
آب:
حسرت:
چشم:
گهربار:
جز:
ازل: آنچه اول و ابتدا نداشته باشد، همیشگی، دیرینگی // زمان بی‌ابتدا
تا:
به:
ابد:
عاشق:
رفت:
جاودان:
کس:
نشنیدیم:
گشت:
بیمار:
چون:
تو:
گردد:
نرگس: گلی سفید و کوچک و خوش‌بو // مجاز از چشم، چشم معشوق
شیوه:
نشدش:
حاصل:
صدای:
سخن:
عشق:
ندیدم:
خوشتر:
یادگاری:
گنبد:
دوار:
داشتم:
دلقی:
صد:
مرا:
می‌پوشید:
خرقه: نوعی پوستین بلند، تکه‌ای از پارچه‌ی لباس // در تصوف، جبه‌ای که از دست پیر می‌پوشیدند و گاهی از تکه‌های گوناگون دوخته می‌شد
رهن:
مطرب: به طرب آورنده، به شادی آورنده، شادمانی آور، نوازنده، خواننده، رقاص
زنار:
بر:
جمال: زیبایی
چنان:
صورت:
چین:
حیران:
حدیثش:
جا:
دیوار:
تماشاگه:
زلفش:
حافظ:
روزی:
بازآید:
جاوید:
گرفتار:

---

شرح ابیات

۱-
۲-

---

حاشیه نویسی