وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
بحر: رمل مثمن محذوف

---

برنیامد:
از:
تمنای:
لبت:
کامم:
هنوز:
بر:
امید:
جام:
لعلت:
دردی:
آشامم:
روز:
اول:
رفت:
دینم:
در:
سر:
زلفین:
تو:
تا:
چه:
خواهد:
شد:
این:
سودا:
سرانجامم:
ساقیا:
یک:
جرعه‌ای:
زان:
آب:
آتشگون:
که:
من:
میان:
پختگان:
عشق:
او:
خامم:
خطا:
گفتم:
شبی:
زلف: گیسو، موی سر، جعد، طره، شعر
را:
مشک:
ختن:
می‌زند:
هر:
لحظه:
تیغی:
مو:
اندامم:
پرتو:
روی:
خلوتم:
دید:
آفتاب:
می‌رود:
چون:
سایه:
دم:
و:
بامم:
نام:
رفته‌ست:
روزی:
لب:
جانان: دلبری که عاشقش او را مانند جان خود دوست دارد، معشوق، محبوب
به:
سهو:
اهل:
دل:
بوی:
جان:
می‌آید:
نامم:
ازل: آنچه اول و ابتدا نداشته باشد، همیشگی، دیرینگی // زمان بی‌ابتدا
داده‌ست:
ما:
ساقی: کسی که آب یا شراب یا هر نوشیدنی به دیگری می‌دهد // درتصوف، مرشد و پیر کامل که به مریدان فیض برساند
لعل: سنگی قیمتی به رنگ قرمز(سرخ)، مجازاً شراب انگوری نیز معنی می‌دهد
جرعه:
جامی:
مدهوش:
آن:
جامم:
ای:
گفتی:
بده:
باشدت:
آرام:
غم‌هایش:
سپردم:
نیست:
آرامم:
قلم:
آورد:
حافظ:
قصه:
لبش:
حیوان:
ز:
اقلامم:

---

شرح ابیات

۱-
۲-

---

حاشیه نویسی