غزل شماره ۲۸۲

ببرد از من قرار و طاقت و هوش
بت سنگین دل سیمین بناگوش
نگاری چابکی شنگی کلهدار
ظریفی مه وشی ترکی قباپوش
ز تاب آتش سودای عشقش
به سان دیگ دایم می‌زنم جوش
چو پیراهن شوم آسوده خاطر
گرش همچون قبا گیرم در آغوش
اگر پوسیده گردد استخوانم
نگردد مهرت از جانم فراموش
دل و دینم دل و دینم ببرده‌ست
بر و دوشش بر و دوشش بر و دوش
دوای تو دوای توست حافظ
لب نوشش لب نوشش لب نوش
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن
بحر: هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی
ببرد:
از:
من:
قرار:
و:
طاقت:
هوش:
بت:
سنگین:
دل:
سیمین:
بناگوش:
نگاری:
چابکی:
شنگی:
کلهدار:
ظریفی:
مه:
وشی:
ترکی:
قباپوش:
ز:
تاب: توانایی، رمق، طاقت، قدرت، تحمل // پیج، جعد، چین
آتش:
سودای:
عشقش:
به:
سان:
دیگ:
دایم:
می‌زنم:
جوش:
چو:
پیراهن:
شوم:
آسوده:
خاطر:
گرش:
همچون:
قبا:
گیرم:
در:
آغوش:
اگر:
پوسیده:
گردد:
استخوانم:
نگردد:
مهرت:
جانم:
فراموش:
دینم:
ببرده‌ست:
بر:
دوشش:
دوش: دیشب، شب گذشته
دوای:
تو:
توست:
حافظ:
لب:
نوشش:
نوش:

شرح ابیات

۱-
۲-

حاشیه نویسی