وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن
بحر: مضارع مثمن اخرب

---

می‌سوزم:
از:
فراقت:
روی:
جفا:
بگردان:
هجران:
بلای:
ما:
شد:
یا:
رب:
بلا:
مه:
جلوه: آشکار کردن، ظاهر ساختن، نمایش دادن، زیبایی، جاذبه
می‌نماید:
بر:
سبز:
خنگ:
گردون: چرخ و فلک گردنده، این دنیا
تا:
او:
به:
سر:
درآید:
رخش:
پا:
مر: نشانه‌ای زاید که برای زینت کلام به کار می‌رفته است // بار، دفعه، مرتبه
غول:
را:
برافشان:
یعنی:
رغم:
سنبل:
گرد:
چمن:
بخوری:
همچون:
صبا: نام بادی که از سمت مشرق می‌وزد، مجاز از پیام‌آور میان عاشق و معشوق
یغمای:
عقل:
و:
دین:
بیرون:
خرام:
سرمست:
در:
کلاه:
بشکن:
قبا:
ای:
نور:
چشم:
مستان:
عین:
انتظارم:
چنگ:
حزین:
جامی:
بنواز:
دوران:
همی‌نویسد:
عارضش:
خطی:
خوش:
نوشته:
بد:
یار:
حافظ:
ز:
خوبرویان:
بختت:
جز:
این:
قدر:
نیست:
گر:
نیستت:
رضایی:
حکم:
قضا: حکم، تقدیر، سرنوشت

---

شرح ابیات

۱-
۲-

---

حاشیه نویسی