غزل شماره ۳۸۸

بهار و گل طرب انگیز گشت و توبه شکن
به شادی رخ گل بیخ غم ز دل برکن
رسید باد صبا غنچه در هواداری
ز خود برون شد و بر خود درید پیراهن
طریق صدق بیاموز از آب صافی دل
به راستی طلب آزادگی ز سرو چمن
ز دستبرد صبا گرد گل کلاله نگر
شکنج گیسوی سنبل ببین به روی سمن
عروس غنچه رسید از حرم به طالع سعد
بعینه دل و دین می‌برد به وجه حسن
صفیر بلبل شوریده و نفیر هزار
برای وصل گل آمد برون ز بیت حزن
حدیث صحبت خوبان و جام باده بگو
به قول حافظ و فتوی پیر صاحب فن
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن
بحر: مجتث مثمن مخبون محذوف
بهار:
و:
گل:
طرب: شادی، شادمانی، خوشی، سرور، نشاط، رامش، عیش، عشرت
انگیز:
گشت:
توبه:
شکن:
به:
شادی:
رخ: صورت، چهره، رخسار، سیما // برج قلعه // پهلوان، جنگجو // سیمرغ، عنقا
بیخ:
غم:
ز:
دل:
برکن:
رسید:
باد:
صبا: نام بادی که از سمت مشرق می‌وزد، مجاز از پیام‌آور میان عاشق و معشوق
غنچه:
در:
هواداری:
خود:
برون:
شد:
بر:
درید:
پیراهن:
طریق:
صدق:
بیاموز:
از:
آب:
صافی:
راستی:
طلب:
آزادگی:
سرو:
چمن:
دستبرد:
گرد:
کلاله:
نگر:
شکنج:
گیسوی:
سنبل:
ببین:
روی:
سمن: یاسمن، یاسمین // شبدر
عروس:
حرم:
طالع: مجاز از، بخت، اقبال، سرنوشت ، شانس، نصیب، قسمت // طلوع کننده، ستاره
سعد:
بعینه:
دین:
می‌برد:
وجه:
حسن:
صفیر:
بلبل:
شوریده:
نفیر:
هزار:
برای:
وصل:
آمد:
بیت:
حزن:
حدیث:
صحبت:
خوبان:
جام:
باده: نوشیدنی مستی‌آور، شراب، مِی
بگو:
قول:
حافظ:
فتوی:
پیر:
صاحب:
فن:

شرح ابیات

۱-
۲-

حاشیه نویسی