وزن: مفتعلن مفاعلن مفتعلن مفاعلن
بحر: رجز مثمن مطوی مخبون

---

گلبن:
عیش: خوشی، شادمانی، خوش‌گذرانی، زیستن، زندگی
می‌دمد:
ساقی: کسی که آب یا شراب یا هر نوشیدنی به دیگری می‌دهد // درتصوف، مرشد و پیر کامل که به مریدان فیض برساند
گلعذار:
کو:
باد:
بهار:
می‌وزد:
باده: نوشیدنی مستی‌آور، شراب، مِی
خوشگوار:
هر:
گل:
نو:
ز:
گلرخی:
یاد:
همی‌کند:
ولی:
گوش:
سخن:
شنو:
کجا:
دیده:
اعتبار:
مجلس:
بزم: جسن، مجلس شادی، مجلس عیش و عشرت و باه‌گساری
را:
غالیه:
مراد: خواسته، آرزو، مقصود، منظور، آنچه که موجب کامرانی و موفقیت شود // در تصوف، پیر، پیشوا، رهبر، فطب
نیست:
ای:
دم:
صبح:
خوش:
نفس:
نافه:
زلف: گیسو، موی سر، جعد، طره، شعر
یار:
حسن:
فروشی:
گلم:
تحمل:
صبا: نام بادی که از سمت مشرق می‌وزد، مجاز از پیام‌آور میان عاشق و معشوق
دست:
زدم:
به:
خون:
دل:
بهر:
خدا:
نگار:
شمع:
سحرگهی:
اگر:
لاف: . گفتار بیهوده و گزاف، دعوی زیاده‌از‌حد // خودستایی
عارض: . عرض‌کننده، عریضه‌دهنده، شاکی // رویداد، پیشامد، حادثه // در فلسفه، ویژگی آنچه پیدا می‌شود و می‌گذرد و ثابت نیست // فرمانده‌ی لشکر // رخسار، چهره، روی
تو:
زد:
خصم:
زبان:
دراز:
شد:
خنجر:
آبدار:
گفت:
مگر:
لعل: سنگی قیمتی به رنگ قرمز(سرخ)، مجازاً شراب انگوری نیز معنی می‌دهد
من:
بوسه:
نداری:
آرزو:
مردم:
از:
این:
هوس:
قدرت:
و:
اختیار:
حافظ:
چه:
در:
خازن:
گنج:
حکمت:
است:
غم:
روزگار:
دون:
طبع:
گزار:

---

شرح ابیات

۱-
۲-

---

حاشیه نویسی