وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن
بحر: هزج مثمن سالم

---

ز:
کوی:
یار:
می‌آید:
نسیم:
باد:
نوروزی:
از:
این:
ار:
مدد:
خواهی:
چراغ:
دل:
برافروزی:
چو:
گل:
گر:
خرده‌ای:
داری:
خدا:
را:
صرف:
عشرت:
کن:
که:
قارون: ثروتمند مشهور زمان حضرت موسی(ع)
غلط‌ها:
داد:
سودای:
زراندوزی:
جام:
دگر:
بلبل:
چنان:
مست:
می:
لعل: سنگی قیمتی به رنگ قرمز(سرخ)، مجازاً شراب انگوری نیز معنی می‌دهد
است:
زد:
بر:
چرخ:
فیروزه:
صفیر:
تخت:
فیروزی:
به:
صحرا:
رو:
دامن:
غبار:
غم:
بیفشانی:
گلزار:
آی:
کز:
غزل:
گفتن:
بیاموزی:
امکان:
خلود:
ای:
در:
ایوان: بارگاه، قصر، کاخر، کاخ پادشاهی // درگاه، رواق، صفه، پیشگاه اتاق // قسمتی از ساختمان که جلوی آن باز و بی در و پنجره باشد
نیست:
مجال:
عیش: خوشی، شادمانی، خوش‌گذرانی، زیستن، زندگی
فرصت:
دان:
و:
بهروزی:
طریق:
کام: خواسته‌ی دل، آرزو، لذت، خوشی، قدرت، توانایی
بخشی:
چیست:
ترک:
خود:
کردن:
کلاه:
سروری:
آن:
بردوزی:
سخن:
پرده:
می‌گویم:
غنچه:
بیرون:
بیش:
پنج:
روزی:
حکم:
میر:
ندانم:
نوحه:
قمری:
طرف:
جویباران:
مگر:
او:
نیز:
همچون:
من:
غمی:
دارد:
شبانروزی:
می‌ای:
دارم:
جان:
صافی:
صوفی: پیرو طریقه تصوف، پشمینه‌پوش
می‌کند:
عیبش:
خدایا:
هیچ:
عاقل:
مبادا:
بخت:
بد:
جدا:
شد:
شیرینت:
کنون:
تنها:
نشین:
شمع:
آسمان:
اگر:
سازی:
سوزی:
عجب:
علم:
نتوان:
اسباب:
طرب: شادی، شادمانی، خوشی، سرور، نشاط، رامش، عیش، عشرت
محروم:
بیا:
ساقی: کسی که آب یا شراب یا هر نوشیدنی به دیگری می‌دهد // درتصوف، مرشد و پیر کامل که به مریدان فیض برساند
جاهل:
هنیتر:
می‌رسد:
اندر:
مجلس:
آصف:
نوروز:
جلالی:
نوش:
بخشد:
جرعه:
جامت:
جهان:
ساز:
نه:
حافظ:
دعای:
خواجه: آقا، مهتر، بزرگ، صاحب، سرور، دولتمند، مال‌دار، شیخ، خداوند
تورانشاه:
مدح:
آصفی:
خواهد:
عیدی:
جنابش:
پارسایان:
راست:
محراب:
دیده:
جبینش:
صبح:
خیزان:
روز:
فتح:

---

شرح ابیات

۱-
۲-

---

حاشیه نویسی