وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن
بحر: مضارع مثمن اخرب

---

یا:
مبسما:
یحاکی:
درجا:
من:
اللالی:
رب:
چه:
درخور:
آمد:
گردش:
خط:
هلالی:
حالی:
خیال:
وصلت:
خوش:
می‌دهد:
فریبم:
تا:
خود:
نقش:
بازد:
این:
صورت:
خیالی:
می:
ده:
که:
گر:
گشتم:
نامه:
سیاه:
عالم:
نومید:
کی:
توان:
بود:
از:
لطف: نرمی، بخشش، محبت، ملایمت، مهربانی، نیکی
لایزالی:
ساقی: کسی که آب یا شراب یا هر نوشیدنی به دیگری می‌دهد // درتصوف، مرشد و پیر کامل که به مریدان فیض برساند
بیار:
جامی:
و:
خلوتم:
برون:
کش:
در:
به:
بگردم:
قلاش:
لاابالی:
چار:
چیز:
مگذر:
عاقلی:
زیرک:
امن:
شراب:
بی‌غش:
معشوق:
جای:
خالی:
چون:
نیست:
دوران:
هیچ:
حال:
ثابت:
حافظ:
مکن:
شکایت:
خوریم:
صافیست:
جام:
خاطر:
دور:
آصف:
عهد: زمان، دوره
قم:
فاسقنی:
رحیقا:
اصفی:
الزلال:
الملک:
قد:
تباهی:
جده:
جاودان:
باد:
قدر:
معالی:
مسندفروز:
دولت: دارایی، ثروت، مال // زمان حکومت بر یک منطقه // آنچه به گردش زمان و نوبت از یکی به دیگری برسد // گردش نیکی به سود کسی
کان:
شکوه:
شوکت:
برهان:
ملک:
ملت:
بونصر:
بوالمعالی:

---

شرح ابیات

۱-
۲-

---

حاشیه نویسی