وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن
بحر: مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف

---

حسنت:
به:
اتفاق:
ملاحت:
جهان:
گرفت:
آری:
می‌توان:
افشای:
راز:
خلوتیان: جمع خلوتی
خواست:
کرد:
شمع:
شکر:
خدا:
که:
سر:
دلش:
در:
زبان:
زین:
آتش:
نهفته:
سینه:
من:
است:
خورشید:
شعله‌ایست:
آسمان:
می‌خواست:
گل:
دم:
زند:
از:
رنگ:
و:
بوی:
دوست:
غیرت: حسادت، رشک بردن
صبا: نام بادی که از سمت مشرق می‌وزد، مجاز از پیام‌آور میان عاشق و معشوق
نفسش:
دهان:
آسوده:
بر:
کنار:
چو:
پرگار:
می‌شدم:
دوران:
نقطه:
عاقبتم:
میان:
آن:
روز:
شوق:
ساغر: پیاله، پیاله‌ی شراب
می:
خرمنم:
بسوخت:
کاتش:
ز:
عکس:
عارض: . عرض‌کننده، عریضه‌دهنده، شاکی // رویداد، پیشامد، حادثه // در فلسفه، ویژگی آنچه پیدا می‌شود و می‌گذرد و ثابت نیست // فرمانده‌ی لشکر // رخسار، چهره، روی
ساقی: کسی که آب یا شراب یا هر نوشیدنی به دیگری می‌دهد // درتصوف، مرشد و پیر کامل که به مریدان فیض برساند
خواهم:
شدن:
کوی:
مغان:
آستین:
فشان:
فتنه‌ها:
دامن:
آخرزمان:
خور:
هر:
آخر:
کار:
بدید:
غم:
سبک:
برآمد:
رطل:
گران:
برگ:
خون:
شقایق:
نوشته‌اند:
کان:
کس:
پخته:
شد:
چون:
ارغوان: درختی از تیره پروانه واران، سر دسته‌ی ارغوانیها که در ارتفاعات پایین می روید.
حافظ:
آب:
لطف: نرمی، بخشش، محبت، ملایمت، مهربانی، نیکی
نظم: شعر
تو:
می‌چکد:
حاسد:
چگونه:
نکته:
تواند:

---

شرح ابیات

۱-
۲-

---

حاشیه نویسی