غزل شماره ۱۰۴

جمالت آفتاب هر نظر باد
ز خوبی روی خوبت خوبتر باد
همای زلف شاهین شهپرت را
دل شاهان عالم زیر پر باد
کسی کو بسته زلفت نباشد
چو زلفت درهم و زیر و زبر باد
دلی کو عاشق رویت نباشد
همیشه غرقه در خون جگر باد
بتا چون غمزه‌ات ناوک فشاند
دل مجروح من پیشش سپر باد
چو لعل شکرینت بوسه بخشد
مذاق جان من ز او پرشکر باد
مرا از توست هر دم تازه عشقی
تو را هر ساعتی حسنی دگر باد
به جان مشتاق روی توست حافظ
تو را در حال مشتاقان نظر باد
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن
بحر: هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی
جمالت:
آفتاب:
هر:
نظر:
باد:
ز:
خوبی:
روی:
خوبت:
خوبتر:
همای:
زلف: گیسو، موی سر، جعد، طره، شعر
شاهین:
شهپرت:
را:
دل:
شاهان:
عالم:
زیر:
پر:
کسی:
کو:
بسته:
زلفت:
نباشد:
چو:
درهم:
و:
زبر:
دلی:
عاشق:
رویت:
همیشه:
غرقه:
در:
خون:
جگر:
بتا:
چون:
غمزه‌ات:
ناوک:
فشاند:
مجروح:
من:
پیشش:
سپر:
لعل: سنگی قیمتی به رنگ قرمز(سرخ)، مجازاً شراب انگوری نیز معنی می‌دهد
شکرینت:
بوسه:
بخشد:
مذاق:
جان:
او:
پرشکر:
مرا:
از:
توست:
دم:
تازه:
عشقی:
تو:
ساعتی:
حسنی:
دگر:
به:
مشتاق:
حافظ:
حال:
مشتاقان:

شرح ابیات

۱-
۲-

حاشیه نویسی