وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن
بحر: مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف

---

گفتم:
کی:
ام:
دهان:
و:
لبت:
کامران:
کنند:
گفتا:
به:
چشم:
هر:
چه:
تو:
گویی:
چنان:
خراج:
مصر:
طلب:
می‌کند:
در:
این:
معامله:
کمتر:
زیان:
نقطه:
دهنت:
خود:
که:
برد:
راه:
گفت:
حکایتیست:
با:
نکته:
دان:
صنم:
پرست:
مشو:
صمد:
نشین:
کوی:
عشق:
هم:
آن:
هوای:
میکده:
غم:
می‌برد:
ز:
دل:
خوش:
کسان:
دلی:
شادمان:
شراب:
خرقه: نوعی پوستین بلند، تکه‌ای از پارچه‌ی لباس // در تصوف، جبه‌ای که از دست پیر می‌پوشیدند و گاهی از تکه‌های گوناگون دوخته می‌شد
نه:
آیین:
مذهب:
است:
عمل:
پیر:
مغان:
لعل: سنگی قیمتی به رنگ قرمز(سرخ)، مجازاً شراب انگوری نیز معنی می‌دهد
نوش:
لبان:
را:
سود:
بوسه:
شکرینش:
جوان:
خواجه: آقا، مهتر، بزرگ، صاحب، سرور، دولتمند، مال‌دار، شیخ، خداوند
سر:
حجله:
می‌رود:
زمان:
مشتری:
مه:
قران:
دعای:
دولت: دارایی، ثروت، مال // زمان حکومت بر یک منطقه // آنچه به گردش زمان و نوبت از یکی به دیگری برسد // گردش نیکی به سود کسی
او:
ورد:
حافظ:
دعا: خواهش، خواسته
ملایک:
هفت:
آسمان:

---

شرح ابیات

۱-
۲-

---

حاشیه نویسی