وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
بحر: رمل مثمن محذوف

---

واعظان:
کاین:
جلوه: آشکار کردن، ظاهر ساختن، نمایش دادن، زیبایی، جاذبه
در:
محراب:
و:
منبر:
می‌کنند:
چون:
به:
خلوت:
می‌روند:
آن:
کار:
دیگر:
مشکلی:
دارم:
ز:
دانشمند:
مجلس:
بازپرس:
توبه:
فرمایان:
چرا:
خود:
کمتر:
گوییا:
باور:
نمی‌دارند:
روز:
داوری:
همه:
قلب:
دغل:
داور:
یا:
رب:
این:
نودولتان:
را:
با:
خر:
خودشان:
نشان:
ناز:
از:
غلام:
ترک:
استر:
ای:
گدای:
خانقه:
برجه:
که:
دیر: جایی که راهبان در آن اقامت کنند و به گوشه‌گیری و عبادت بپردازند، صومعه
مغان:
می‌دهند:
آبی:
دل‌ها:
توانگر:
حسن:
بی‌پایان:
او:
چندان:
عاشق:
می‌کشد:
زمره:
عشق:
غیب:
سر:
بر:
میخانه:
ملک:
تسبیح:
گوی: توپ، کره، گلوله // گلوله‌ای که از چوب می‌سازند و با آن چوگان، بازی می‌کنند
کاندر:
جا:
طینت:
آدم:
مخمر:
صبحدم:
عرش:
می‌آمد:
خروشی:
عقل:
گفت:
قدسیان:
گویی:
شعر:
حافظ:

---

شرح ابیات

۱-
۲-

---

حاشیه نویسی