غزل شماره ۲۰۶
پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود
مهرورزی تو با ما شهره آفاق بود
یاد باد آن صحبت شب‌ها که با نوشین لبان
بحث سر عشق و ذکر حلقه عشاق بود
پیش از این کاین سقف سبز و طاق مینا برکشند
منظر چشم مرا ابروی جانان طاق بود
از دم صبح ازل تا آخر شام ابد
دوستی و مهر بر یک عهد و یک میثاق بود
سایه معشوق اگر افتاد بر عاشق چه شد
ما به او محتاج بودیم او به ما مشتاق بود
حسن مه رویان مجلس گر چه دل می‌برد و دین
بحث ما در لطف طبع و خوبی اخلاق بود
بر در شاهم گدایی نکته‌ای در کار کرد
گفت بر هر خوان که بنشستم خدا رزاق بود
رشته تسبیح اگر بگسست معذورم بدار
دستم اندر دامن ساقی سیمین ساق بود
در شب قدر ار صبوحی کرده‌ام عیبم مکن
سرخوش آمد یار و جامی بر کنار طاق بود
شعر حافظ در زمان آدم اندر باغ خلد
دفتر نسرین و گل را زینت اوراق بود
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
بحر: رمل مثمن محذوف
پیش:
از:
اینت:
بیش:
این:
اندیشه:
عشاق:
بود:
مهرورزی:
تو:
با:
ما:
شهره:
آفاق:
یاد:
باد:
آن:
صحبت:
شب‌ها:
که:
نوشین:
لبان:
بحث:
سر:
عشق:
و:
ذکر:
حلقه:
کاین:
سقف:
سبز:
طاق:
مینا:
برکشند:
منظر:
چشم:
مرا:
ابروی:
جانان: دلبری که عاشقش او را مانند جان خود دوست دارد، معشوق، محبوب
دم:
صبح:
ازل: آنچه اول و ابتدا نداشته باشد، همیشگی، دیرینگی // زمان بی‌ابتدا
تا:
آخر:
شام:
ابد:
دوستی:
مهر: محبت، دوستی، مودت، نرم‌دلی، شفقت و مروت // آفتاب، خورشید، شید، میترا
بر:
یک:
عهد: زمان، دوره
میثاق:
سایه:
معشوق:
اگر:
افتاد:
عاشق:
چه:
شد:
به:
او:
محتاج:
بودیم:
مشتاق:
حسن:
مه:
رویان:
مجلس:
گر:
دل:
می‌برد:
دین:
در:
لطف: نرمی، بخشش، محبت، ملایمت، مهربانی، نیکی
طبع:
خوبی:
اخلاق:
شاهم:
گدایی:
نکته‌ای:
کار:
کرد:
گفت:
هر:
خوان: سفره
بنشستم:
خدا:
رزاق:
رشته:
تسبیح:
بگسست:
معذورم:
بدار:
دستم:
اندر:
دامن:
ساقی: کسی که آب یا شراب یا هر نوشیدنی به دیگری می‌دهد // درتصوف، مرشد و پیر کامل که به مریدان فیض برساند
سیمین:
ساق:
شب:
قدر:
ار:
صبوحی:
کرده‌ام:
عیبم:
مکن:
سرخوش:
آمد:
یار:
جامی:
کنار:
شعر:
حافظ:
زمان:
آدم:
باغ:
خلد:
دفتر:
نسرین: یکی از گونه‌های نرگس است که دارای گل‌های زرد است و در جنگل ها و نقاط مرطوب به حالت وحشی می روید و در صنعت عطرسازی از آن استفاده می شود.
گل:
را:
زینت:
اوراق:
۲-
بحر: رمل مثمن محذوف
پیش:
از:
اینت:
بیش:
این:
اندیشه:
عشاق:
بود:
مهرورزی:
تو:
با:
ما:
شهره:
آفاق:
یاد:
باد:
آن:
صحبت:
شب‌ها:
که:
نوشین:
لبان:
بحث:
سر:
عشق:
و:
ذکر:
حلقه:
کاین:
سقف:
سبز:
طاق:
مینا:
برکشند:
منظر:
چشم:
مرا:
ابروی:
جانان: دلبری که عاشقش او را مانند جان خود دوست دارد، معشوق، محبوب
دم:
صبح:
ازل: آنچه اول و ابتدا نداشته باشد، همیشگی، دیرینگی // زمان بی‌ابتدا
تا:
آخر:
شام:
ابد:
دوستی:
مهر: محبت، دوستی، مودت، نرم‌دلی، شفقت و مروت // آفتاب، خورشید، شید، میترا
بر:
یک:
عهد: زمان، دوره
میثاق:
سایه:
معشوق:
اگر:
افتاد:
عاشق:
چه:
شد:
به:
او:
محتاج:
بودیم:
مشتاق:
حسن:
مه:
رویان:
مجلس:
گر:
دل:
می‌برد:
دین:
در:
لطف: نرمی، بخشش، محبت، ملایمت، مهربانی، نیکی
طبع:
خوبی:
اخلاق:
شاهم:
گدایی:
نکته‌ای:
کار:
کرد:
گفت:
هر:
خوان: سفره
بنشستم:
خدا:
رزاق:
رشته:
تسبیح:
بگسست:
معذورم:
بدار:
دستم:
اندر:
دامن:
ساقی: کسی که آب یا شراب یا هر نوشیدنی به دیگری می‌دهد // درتصوف، مرشد و پیر کامل که به مریدان فیض برساند
سیمین:
ساق:
شب:
قدر:
ار:
صبوحی:
کرده‌ام:
عیبم:
مکن:
سرخوش:
آمد:
یار:
جامی:
کنار:
شعر:
حافظ:
زمان:
آدم:
باغ:
خلد:
دفتر:
نسرین: یکی از گونه‌های نرگس است که دارای گل‌های زرد است و در جنگل ها و نقاط مرطوب به حالت وحشی می روید و در صنعت عطرسازی از آن استفاده می شود.
گل:
را:
زینت:
اوراق:
شرح ابیات
۱-۲-