وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
بحر: رمل مثمن محذوف

---

ابر:
آذاری:
برآمد:
باد:
نوروزی:
وزید:
وجه:
می:
می‌خواهم:
و:
مطرب: به طرب آورنده، به شادی آورنده، شادمانی آور، نوازنده، خواننده، رقاص
که:
می‌گوید:
رسید:
شاهدان:
در:
جلوه: آشکار کردن، ظاهر ساختن، نمایش دادن، زیبایی، جاذبه
من:
شرمسار:
کیسه‌ام:
بار:
عشق:
مفلسی:
صعب:
است:
می‌باید:
کشید:
قحط:
جود:
آبروی:
خود:
نمی‌باید:
فروخت:
باده: نوشیدنی مستی‌آور، شراب، مِی
گل:
از:
بهای:
خرقه: نوعی پوستین بلند، تکه‌ای از پارچه‌ی لباس // در تصوف، جبه‌ای که از دست پیر می‌پوشیدند و گاهی از تکه‌های گوناگون دوخته می‌شد
خرید:
گوییا:
خواهد:
گشود:
دولتم:
کاری:
دوش: دیشب، شب گذشته
همی‌کردم:
دعا: خواهش، خواسته
صبح:
صادق:
می‌دمید:
با:
لبی:
صد:
هزاران:
خنده:
آمد:
به:
باغ:
کریمی:
گوشه‌ای:
بویی:
شنید:
دامنی:
گر:
چاک:
شد:
عالم:
رندی:
چه:
باک:
جامه‌ای:
نیک:
نامی:
نیز:
درید:
این:
لطایف:
کز:
لب:
لعل: سنگی قیمتی به رنگ قرمز(سرخ)، مجازاً شراب انگوری نیز معنی می‌دهد
تو:
گفتم:
گفت:
وین:
تطاول:
سر:
زلف: گیسو، موی سر، جعد، طره، شعر
دیدم:
دید:
عدل:
سلطان:
نپرسد:
حال:
مظلومان:
گوشه:
گیران:
را:
ز:
آسایش:
طمع: زیاده‌خواهی / امید، آرزو، چشم‌داشت
باید:
برید:
تیر:
عاشق:
کش:
ندانم:
بر:
دل:
حافظ:
زد:
قدر:
دانم:
شعر:
ترش:
خون:
می‌چکید:

---

شرح ابیات

۱-
۲-

---

حاشیه نویسی