وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن
بحر: هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف

---

بازآی:
و:
دل:
تنگ:
مرا:
مونس:
جان:
باش:
وین:
سوخته:
را:
محرم:
اسرار:
نهان:
زان:
باده: نوشیدنی مستی‌آور، شراب، مِی
که:
در:
میکده:
عشق:
فروشند:
ما:
دو:
سه:
ساغر: پیاله، پیاله‌ی شراب
بده:
گو:
رمضان:
خرقه: نوعی پوستین بلند، تکه‌ای از پارچه‌ی لباس // در تصوف، جبه‌ای که از دست پیر می‌پوشیدند و گاهی از تکه‌های گوناگون دوخته می‌شد
چو:
آتش:
زدی:
ای:
عارف:
سالک: درویش، عارف
جهدی:
کن:
سرحلقه:
رندان:
جهان:
دلدار:
گفتا:
به:
توام:
نگران:
است:
می‌رسم:
اینک:
سلامت: تندرستی // پاکی و رهایی از عیب و آفت، بی‌عیبی، بی‌گزند شدن، از عیب وآفت رهایی یافتن // در تصوف، حفظ و رعایت رسوم، مقابل ملامت
خون:
شد:
دلم:
از:
حسرت:
آن:
لعل: سنگی قیمتی به رنگ قرمز(سرخ)، مجازاً شراب انگوری نیز معنی می‌دهد
روان:
بخش:
درج:
محبت:
همان:
مهر: محبت، دوستی، مودت، نرم‌دلی، شفقت و مروت // آفتاب، خورشید، شید، میترا
نشان:
تا:
بر:
دلش:
غصه:
غباری:
ننشیند:
سیل:
سرشک:
عقب:
نامه:
حافظ:
هوس:
می‌کندش:
جام:
بین:
نظر:
آصف:
جمشید:
مکان:

---

شرح ابیات

۱-
۲-

---

حاشیه نویسی