وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن
بحر: مجتث مثمن مخبون محذوف

---

سحر:
ز:
هاتف:
غیبم:
رسید:
مژده:
به:
گوش:
که:
دور:
شاه:
شجاع:
است:
می:
دلیر:
بنوش:
شد:
آن:
اهل:
نظر:
بر:
کناره:
می‌رفتند:
هزار:
گونه:
سخن:
در:
دهان:
و:
لب:
خاموش:
صوت:
چنگ:
بگوییم:
حکایت‌ها:
از:
نهفتن:
دیگ:
سینه:
می‌زد:
جوش:
شراب:
خانگی:
ترس:
محتسب:
خورده:
روی:
یار:
بنوشیم:
بانگ:
نوشانوش:
کوی:
میکده:
دوشش:
دوش: دیشب، شب گذشته
می‌بردند:
امام:
شهر:
سجاده:
می‌کشید:
دلا:
دلالت:
خیرت:
کنم:
راه:
نجات:
مکن:
فسق:
مباهات:
زهد: نخواستن چیزی و ترک کردن آن، دوری جستن از دنیا و تنها به عبادات پرداختن، بی‌اعتنایی به دنیا، پرهیزکاری، پارسایی، تعبد، تقدس، ورع // در اشعار حافظ زاهد معمولا ریاکار است و زهد عمل ریاکارانه‌ی زاهد، پس می‌توان در اکثر اشعار زهد را به ریا نیز تعبیر کرد.
هم:
مفروش:
محل:
نور:
تجلیست:
رای: عقیده، نظر، اندیشه، حکم، قضاوت، اظهار نظر، اندیشه، بینش
انور:
چو:
قرب: جوار، نزدیکی، نزدیک شدن
او:
طلبی:
صفای:
نیت:
کوش:
جز:
ثنای:
جلالش:
مساز:
ورد:
ضمیر:
هست:
دلش:
محرم:
پیام:
سروش:
رموز:
مصلحت:
ملک:
خسروان:
دانند:
گدای:
گوشه:
نشینی:
تو:
حافظا:
مخروش:

---

شرح ابیات

۱-
۲-

---

حاشیه نویسی